Я НЕ ПАБАЧУ НАРАДЖЭННЯ
СВАЙГО СЫНА
Кірыл (імя змененае)
Я НЕ ПАБАЧУ
НАРАДЖЭННЯ
СВАЙГО СЫНА
Кірыл (імя змененае)
Калі публікуецца гэты тэкст, у нашага героя ўжо нарадзілася другое дзіця. Сын. Народзінаў першынца ён таксама не бачыў – працаваў за мяжою. Потым жа наагул быў вымушаны пакінуць краіну – пасля арышту і пераследу. Калі ён распавядае пра затрыманне і ўмовы на Акрэсціна, заўсёды шукае пазітыву. Згадвае, як хтосьці жартаваў, як падтрымлівалі адзін аднаго. Калі ж гаворка заходзіць пра сям'ю, пра будучыню краіны – відаць, як Кірыла накрывае злосць.
Калі публікуецца гэты тэкст, у нашага героя ўжо нарадзілася другое дзіця. Сын. Народзінаў першынца ён таксама не бачыў – працаваў за мяжою. Потым жа наагул быў вымушаны пакінуць краіну – пасля арышту і пераследу. Калі ён распавядае пра затрыманне і ўмовы на Акрэсціна, заўсёды шукае пазітыву. Згадвае, як хтосьці жартаваў, як падтрымлівалі адзін аднаго. Калі ж гаворка заходзіць пра сям'ю, пра будучыню краіны – відаць, як Кірыла накрывае злосць.
Кірыл выйшаў на вуліцу па абвяшчэнні афіцыйных вынікаў выбараў, аднак толькі назіраў за пратэстамі, за стралянінаю сілавікоў і разгонам мірных дэманстрантаў. Яго затрымалі на выхадзе з крамы. Мужчына намагаўся хутка выконваць загады амапаўцаў, аднак гэта не ўратавала ад збіцця. У аўтазаку білі ўсіх, згадвае ён: «Ну, а на Акрэсціна – калона такая, мордаю ў падлогу, кажуць, і праз яе праганяюць, і кожнаму сем-восем удараў прылятала». Іх паставілі на бетонную падлогу і загадалі гэтак стаяць гадзінамі. Тых, хто намагаўся спрачацца або проста не падабаўся амапаўцам і людзям у цывільным, закідвалі ў суседнія пакоі ды білі з асабліваю жорсткасцю. Там былі мужчыны і жанчыны. Кірыл мяркуе, што ў адным з пакояў гвалцілі затрыманую дзяўчыну. Ён нічога не бачыў, бо баяўся нават паварушыцца: «Толькі чуў голас: «…адчапіцеся ад мяне, што вы робіце!» Зразумела было, што не проста так яе збіваюць».
Кірыл выйшаў на вуліцу па абвяшчэнні афіцыйных вынікаў выбараў, аднак толькі назіраў за пратэстамі, за стралянінаю сілавікоў і разгонам мірных дэманстрантаў. Яго затрымалі на выхадзе з крамы. Мужчына намагаўся хутка выконваць загады амапаўцаў, аднак гэта не ўратавала ад збіцця. У аўтазаку білі ўсіх, згадвае ён: «Ну, а на Акрэсціна – калона такая, мордаю ў падлогу, кажуць, і праз яе праганяюць, і кожнаму сем-восем удараў прылятала». Іх паставілі на бетонную падлогу і загадалі гэтак стаяць гадзінамі. Тых, хто намагаўся спрачацца або проста не падабаўся амапаўцам і людзям у цывільным, закідвалі ў суседнія пакоі ды білі з асабліваю жорсткасцю. Там былі мужчыны і жанчыны. Кірыл мяркуе, што ў адным з пакояў гвалцілі затрыманую дзяўчыну. Ён нічога не бачыў, бо баяўся нават паварушыцца: «Толькі чуў голас: «…адчапіцеся ад мяне, што вы робіце!» Зразумела было, што не проста так яе збіваюць».
Кірылу дасталася менш за іншых. Ён тлумачыць гэта тым, што не спрачаўся, выконваў усё, што кажуць, і нават вачэй на амапаўцаў не падымаў. Іншым пашанцавала менш. «Дыхаць не было чым, усе знялі саколкі. І ў аднаго хлопца на спіне выгравіраванае, выбітае слова з трох літараў. Прычым так добра відаць лініі літараў «Х» і «У»...» – мужчына, згадваючы гэта, усміхаецца і тлумачыць, што ў камеры ўвесь час намагаліся захоўваць добры настрой.
Кірылу дасталася менш за іншых. Ён тлумачыць гэта тым, што не спрачаўся, выконваў усё, што кажуць, і нават вачэй на амапаўцаў не падымаў. Іншым пашанцавала менш. «Дыхаць не было чым, усе знялі саколкі. І ў аднаго хлопца на спіне выгравіраванае, выбітае слова з трох літараў. Прычым так добра відаць лініі літараў «Х» і «У»...» – мужчына, згадваючы гэта, усміхаецца і тлумачыць, што ў камеры ўвесь час намагаліся захоўваць добры настрой.
Далей ужо не білі, але катаванні працягнуліся на ўзор таго, што перажыла Кацярына. Сорак адзін мужчына ў камеры на некалькі квадратных метраў. Аднаму з Кірылавых сукамернікаў АМАП шчытом перабіў нагу. Людзі, задыхаючыся, прасілі выклікаць доктара, але ў адказ на іх вылілі цэбар вады.

«Калі яшчэ раз хтосьці пагрукае, жывёліны, я вам тут два цэбры лайна налью».
Далей ужо не білі, але катаванні працягнуліся на ўзор таго, што перажыла Кацярына. Сорак адзін мужчына ў камеры на некалькі квадратных метраў. Аднаму з Кірылавых сукамернікаў АМАП шчытом перабіў нагу. Людзі, задыхаючыся, прасілі выклікаць доктара, але ў адказ на іх вылілі цэбар вады.

«Калі яшчэ раз хтосьці пагрукае, жывёліны, я вам тут два цэбры лайна налью».
Малюнак героя
У адрозненне ад бальшыні суразмоўцаў, Кірыл намаляваў не жахі Акрэсціна, а будучыню на волі. Калі вернецца да сваёй сям'і, а гэты «цырк» – так ён успрымае перажытае цяпер – пакіне за сабою. Каб не задыхнуцца, мужчыны змаглі прыадчыніць акенца ў камеры. Праз яго пабачыў валанцёраў пад ЦІП і... сваю жонку. На даволі познім тэрміне цяжарнасці яна прыйшла пад сцены Акрэсціна: «Я як яе пабачыў – у мяне адразу фантан слёз. Што ты тут ходзіш, думаю. Ідзі, сядзі ўдома!»
У адрозненне ад бальшыні суразмоўцаў, Кірыл намаляваў не жахі Акрэсціна, а будучыню на волі. Калі вернецца да сваёй сям'і, а гэты «цырк» – так ён успрымае перажытае цяпер – пакіне за сабою. Каб не задыхнуцца, мужчыны змаглі прыадчыніць акенца ў камеры. Праз яго пабачыў валанцёраў пад ЦІП і... сваю жонку. На даволі познім тэрміне цяжарнасці яна прыйшла пад сцены Акрэсціна: «Я як яе пабачыў – у мяне адразу фантан слёз. Што ты тут ходзіш, думаю. Ідзі, сядзі ўдома!»
Пасля фармальнага суда Кірыла адвезлі ў Слуцкі лекава-працоўны прафілакторый (ЛПП). На даглядзе мужчынаў прымусілі раздзецца. «І палкоўнік – ён глядзіць і аж скрывіўся, убачыўшы нашыя целы. Жанчыны там, маёршы... Яны ў жаху казалі:«Хлопцы, што з вамі рабілі?» Кірыл згадвае душ у ЛПП і магчымасць змяніць адзенне, што ўжо развальвалася ад поту, як найлепшую падзею за ўвесь час зняволення.

Па вызваленні Кірылу прыгадалі старыя справы, звязаныя з ягоным бізнесам, і, не чакаючы далейшага развіцця падзеяў, ён з'ехаў з Беларусі. Распавядаючы пра ўласныя планы, упершыню за нашую доўгую размову Кірыл злуецца. «Бывала і горай! Я бачыў, як чалавеку нагу адарвала, хлопцу 22 гады. Што ў мяне – бізнес, грошы, ну пабілі, ну добра. А на халеру мне тая краіна? Навошта мне там дзяцей гадаваць?» Сям'я дамовілася аб'яднацца, як толькі Кірыл уладкуецца на новым месцы. Пра вяртанне ў Беларусь пакуль нават не вядзецца.
Пасля фармальнага суда Кірыла адвезлі ў Слуцкі лекава-працоўны прафілакторый (ЛПП). На даглядзе мужчынаў прымусілі раздзецца. «І палкоўнік – ён глядзіць і аж скрывіўся, убачыўшы нашыя целы. Жанчыны там, маёршы... Яны ў жаху казалі:«Хлопцы, што з вамі рабілі?» Кірыл згадвае душ у ЛПП і магчымасць змяніць адзенне, што ўжо развальвалася ад поту, як найлепшую падзею за ўвесь час зняволення.

Па вызваленні Кірылу прыгадалі старыя справы, звязаныя з ягоным бізнесам, і, не чакаючы далейшага развіцця падзеяў, ён з'ехаў з Беларусі. Распавядаючы пра ўласныя планы, упершыню за нашую доўгую размову Кірыл злуецца. «Бывала і горай! Я бачыў, як чалавеку нагу адарвала, хлопцу 22 гады. Што ў мяне – бізнес, грошы, ну пабілі, ну добра. А на халеру мне тая краіна? Навошта мне там дзяцей гадаваць?» Сям'я дамовілася аб'яднацца, як толькі Кірыл уладкуецца на новым месцы. Пра вяртанне ў Беларусь пакуль нават не вядзецца.
Гісторыя ў фармаце аўдыё:
Дакументы: