Wielu słyszało już historię słynnego grodzieńskiego muzyka. Aleś nie brał udziału w proteście. Gdy wracał do domu, zobaczył, że kilku mężczyzn bez znaków rozpoznawczych milicji ciągnie jakąś kobietę. Zatrzymał się i gdy tylko zapytał „Za co?" sam został zatrzymany. Muzyka zaciągnięto do lokalnej bazy OMON-u. Po drodze został on pobity, a jego rower zniszczony.

– Rowerowi dostało się bardziej niż mi – żartuje Aleś.

Gdy dotarli na miejsce, funkcjonariusze kontynuowali bicie, ale jak mówi Aleś, miał szczęście, bo w przeciwieństwie do innych, nie zaprowadzono go na dziedziniec. Otrzymał jednak silne ciosy w okolice krocza, przez które musiał być potem hospitalizowany. Milicjanci pomalowali muzykowi markerem twarz. Po pobycie w bazie OMON-u, Aleś trafił na komisariat. Tam grożono mu sprawą karną i nazwano „koordynatorem protestu". Ale potem jeden z funkcjonariuszy w cywilnym stroju przepraszał go tłumacząc, że się pomylił.

Przed procesem muzyka przeniesiono do aresztu tymczasowego. W celi nie było papieru toaletowego, jedzenia ani wody w kranie.

Po wyjściu na wolność zaczął odczuwać bóle, ale w pracy starał się nie zwracać nie to uwagi, stosował po prostu środki przeciwbólowe. Czas płynął, a jego gorączka rosła. Znajomy lekarz polecił chłopakowi, by ten udał się do szpitala. Aleś spędził tam pięć dni – leżał pod kroplówką i przyjmował antybiotyki. Potem jeszcze tydzień odzyskiwał siły w domu.